Sposób obliczenia ceny za podgrzewanie ciepłej wody

Odpowiedź:

Zgodnie z art. 45a ust. 6 Prawa energetycznego właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego, jest odpowiedzialny za rozliczanie na poszczególne lokale całkowitych kosztów zakupu ciepła.  Co istotne, z brzmienia art.  45a ust. 4 Prawa energetycznego wynika, iż wysokość opłat na pokrycie wspomnianych kosztów powinna być ustalana w taki sposób, aby zapewniała wyłącznie pokrycie ponoszonych przez odbiorcę kosztów zakupu ciepła. Właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego musi dokonać wyboru metody rozliczania całkowitych kosztów zakupu ciepła na poszczególne lokale w tym budynku, tak aby wybrana metoda, uwzględniając współczynniki wyrównawcze zużycia ciepła na ogrzewanie, wynikające z położenia lokalu w bryle budynku przy jednoczesnym zachowaniu prawidłowych warunków eksploatacji budynku określonych w odrębnych przepisach, stymulowała energooszczędne zachowania oraz zapewniała ustalanie opłat w sposób odpowiadający zużyciu ciepła na ogrzewanie i przygotowanie ciepłej wody użytkowej.  Wprowadzenie wybranej metody rozliczeń następuje w formie wewnętrznego regulaminu (w przypadku wspólnoty mieszkaniowej w drodze uchwały  gdyż jest to czynność przekraczająca zwykły zarząd więc przyjęcie regulaminu nie mieści się w kompetencjach zarządu, który może podejmować samodzielnie tylko czynności zwykłego zarządu. Zgodnie z art. 45a ust. 8 Prawa energetycznego koszty zakupu ciepła rozlicza się w części dotyczącej ogrzewania, stosując metody wykorzystujące dla lokali wskazania ciepłomierzy, wskazania urządzeń wskaźnikowych niebędących przyrządami pomiarowymi w rozumieniu przepisów metrologicznych, wprowadzonych do obrotu na zasadach i w trybie określonym w przepisach o systemie oceny zgodności albo powierzchnię lub kubaturę tych lokali, natomiast dla wspólnych części budynku wielolokalowego powierzchnię lub kubaturę tych części odpowiednio w proporcji do powierzchni lub kubatury zajmowanych lokali.

W ten sposób ustawodawca ograniczył katalog metod, jakie można zastosować w celu rozliczenia ciepła dostarczonego do budynku. Metody rozliczenia kosztów ciepła dostarczonego do lokalu należy więc stosować zgodnie z zaleceniami ustawodawcy zawartymi w treści art. 45a ust. 9 Prawa energetycznego – które wyraźnie wskazują na osiągnięcie celu w postaci stymulowania zachowań energooszczędnych przy uwzględnieniu takich okoliczności jak położenie lokalu i jego sposób eksploatacji wynikający z odrębnych przepisów. O ile więc katalog metod rozliczenia kosztów ciepła dostarczonego do indywidualnych lokali należy uznać za katalog zamknięty, o tyle brak jest przeszkód do stosowania tych metod w sposób uwzględniający specyfikę energetyczną konkretnego lokalu poprzez choćby zastosowanie odpowiednich współczynników korekcyjnych. Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 3 sierpnia 2010 roku sygn. akt VI ACa 816/09 stwierdził, iż Prawo energetyczne nie zabrania podziału kosztów ogrzewania lokali na opłaty stałe i zmienne. 

Warto przytoczyć tu wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 05.11.2014 roku sygn.akt II C 1386/13. W przedmiotowej sprawie właścicielka lokalu wystąpiła o uchylenie uchwały wspólnoty mieszkaniowej w sprawie regulaminu rozliczania zobowiązującego wszystkich właścicieli lokali do poniesienia kosztów centralnego ogrzewania stanowiących równowartość minimum 10 GJ na lokal za sezon grzewczy. Sąd Okręgowy uznał, że powództwo nie zasługuje na uwzględnienie. Zdaniem sądu nie można tracić z pola widzenia tego, że postępowanie powódki ograniczającej lub nawet wyłączającej ogrzewanie powoduje, iż jej sąsiedzi de facto płacą częścio...