Umowa dzierżawy w świetle prawa cywilnego jest umową zawartą pomiędzy wydzierżawiającym a dzierżawcą, w której wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków a dzierżawca zobowiązuje się płacić umówiony czynsz (art. 693 §1 kodeksu cywilnego). Przedmiotem umowy dzierżawy mogą być rzeczy z natury lub przeznaczenia przynoszące pożytki. Umowa dzierżawy może być zawarta na dowolny czas oznaczony lub na czas nieoznaczony. Umowa dzierżawy ma charakter odpłatny zatem elementem niezbędnym tej umowy jest czynsz dzierżawny. Umowa która ma charakter nieodpłatny nie będzie umową dzierżawy, a jeżeli będzie polegać na nieodpłatnym korzystaniu z cudzej rzeczy będzie umową użyczenia. Umowa dzierżawy może mieć różnorodne praktyczne zastosowanie wszędzie tam gdzie oprócz przekazania nieruchomości lub jej części do korzystania następuje też przekazanie pożytków jakie ta nieruchomość przynosi. Zatem będzie to najwłaściwsza umowa gdy właściciel użycza za wynagrodzeniem działkę pod ogródek warzywny. Dzierżawa podobnie zresztą jak pokrewny jej najem i użyczenie jest umową dotyczącą czasowego korzystania z cudzej rzeczy w tym także z nieruchomości. Umowę użyczenia od umowy najmu i umowy dzierżawy odróżnia przede wszystkim nieodpłatny charakter użyczenia podczas gdy umowa najmu i umowa dzierżawy są umowami odpłatnymi. Natomiast w odróżnieniu do umowy najmu umowa dzierżawy pozwala nie tylko używać cudzą rzecz, ale także pobierać z niej pożytki. Zatem przedmiotem dzierżawy będą nieruchomości lub ich części albo prawa majątkowe dające pożytki. Umowa dzierżawy musi być dostosowana do danej sytuacji przede wszystkim co do zakresu praw i obowiązków stron. Jeżeli mowa o odp...
Dalsza część jest dostępna dla użytkowników z wykupionym planem