Ładowanie samochodu elektrycznego w hali garażowej

Co radzi ekspert?

Zgodnie z wymaganiami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/844 z 30.05.2018 r. zmieniającej dyrektywę 2010/31/UE w sprawie charakterystyki energetycznej budynków i dyrektywę 2012/27/UE w sprawie efektywności energetycznej (Dz. Urz. UE.L Nr 156, str. 75), w odniesieniu do nowych budynków niemieszkalnych i budynków niemieszkalnych poddawanych ważniejszym renowacjom, mających więcej niż dziesięć miejsc parkingowych, państwa członkowskie zobowiązane zostały to zapewnienia instalacji co najmniej jednego punktu ładowania w rozumieniu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/94/UE wraz z infrastrukturą kanałową, mianowicie kanałami na przewody elektryczne, na co najmniej jednym na pięć miejsc parkingowych, aby umożliwić zainstalowanie na późniejszym etapie punktów ładowania przeznaczonych dla pojazdów elektrycznych, jeżeli:

• parking znajduje się wewnątrz budynku, a – w przypadku ważniejszych renowacji – działania renowacyjne obejmują parking lub infrastrukturę elektryczną budynku; lub
• parking przylega fizycznie do budynku, a – w przypadku ważniejszych renowacji – działania renowacyjne obejmują parking lub infrastrukturę elektryczną parkingu.

W odniesieniu z kolei do nowych budynków mieszkalnych i budynków mieszkalnych poddawanych ważniejszym renowacjom, mających więcej niż dziesięć miejsc parkingowych, państwa członkowskie zobowiązanie zostały zapewnić instalację infrastruktury kanałowej, mianowicie kanałów na przewody elektryczne na wszystkich miejscach parkingowych, aby umożliwić zainstalowanie na późniejszym etapie punktów ładowania przeznaczonych dla pojazdów elektrycznych, jeżeli:

• parking znajduje się wewnątrz budynku, a – w przypadku ważniejszych renowacji – działania renowacyjne obejmują parking lub infrastrukturę elektryczną budynku; lub
• parking przylega fizycznie do budynku, a – w przypadku ważniejszych renowacji – działania renowacyjne obejmują parking lub infrastrukturę elektryczną parkingu

Co ważne, państwa członkowskie uprawnione zostały do podjęcia decyzji o niestosowaniu powyższych wymogów do konkretnych kategorii budynków, jeżeli:

• wnioski o pozwolenia na budowę lub równoważne wnioski zostały złożone przed dniem 10 marca 2021 r.;
• wymagana infrastruktura kanałowa opierałaby się na mikrosystemach wydzielonych lub budynki są położone w regionach najbardziej oddalonych w rozumieniu art. 349 TFUE, jeżeli miałoby to prowadzić do znacznych problemów w funkcjonowaniu lokalnego systemu energetycznego i zagrozić stabilności sieci lokalnej;
• koszty instalacji ładowania i infrastruktury kanałowej przekraczają 7 % całkowitego kosztu ważniejszych renowacji budynku;
• budynek publiczny jest już objęty podobnymi wymaganiami zgodnie z transpozycją dyrektywy 2014/94/UE.

Jednocześnie, do dnia 1 stycznia 2025 r. państwa członkowskie zobowiązane zostały to ustanowienia wymagań dotyczących instalowania minimalnej liczby punktów ładowania we wszystkich budynkach niemieszkalnych, w których jest więcej niż 20 miejsc parkingowych.

Na tym zaś tle, w art. 12 ust. 1 ustawy z 11.01.2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 110 ze zm.; dalej: „Ustawa”) przewidziano, iż budynki użyteczności publicznej oraz budynki mieszkalne wielorodzinne, usytuowane w gminach, o których mowa w art. 60 ust. 1 Ustawy, oraz związane z nimi wewnętrzne i zewnętrzne stanowiska postojowe, projektuje się i buduje, zapewniając moc przyłączeniową pozwalającą wyposażyć te stanowiska w punkty ładowania o mocy nie mniejszej niż 3,7 kW.

Wymogi w zakresie odnoszącym się do nowobudowanych budynków niemieszkalnych i mieszkalnych (z którymi związanych jest więcej niż 10 miejsc postojowych) zawarte zostały z kolei w art. 12a Ustawy. Dotyczy to także budynków poddawanych przebudowanie lub remontowi.

Odnośnie zaś zagadnienia braku możliwości utworzenia punktu ładowania w związku z ograniczeniami infrastruktury budynku, wskazać należy, iż na rynku funkcjonują firmy (np. szwajcarska ShareP), które umożliwiają – w skrócie - utworzenie punktu ładowania w oparciu o stosowane adaptery na zwykłe gniazdka sieciowe.

Zwrócić należy przy tym uwagę, iż zgodnie z art. 12b ust. 1 Ustawy, w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych, w których liczba samodzielnych lokali mieszkalnych jest większa niż trzy, punkt ładowania instaluje się i eksploatuje po uzyskaniu zgody zarządu wspólnoty lub spółdzielni lub osoby sprawującej zarząd nad daną nieruchomością, wydawanej na wniosek osoby posiadającej tytuł prawny do lokalu w tym budynku i stanowisko postojowe do wyłącznego użytku. W terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku, zarząd wspólnoty zleca zaś sporządzenie ekspertyzy dopuszczalności instalacji punktów ładowania. Sporządzenie ekspertyzy nie jest wymagane jedynie w przypadku budynków, w których została zaprojektowana i wykonana instalacja elektryczna przeznaczona do zasilania punktów ładowania. W takim przypadku przy instalacji punktu ładowania uwzględnia się przyjęte rozwiązania dotyczące instalacji elektrycznej, w szczególności jej parametry techniczne oraz zastosowane środki zabezpieczeń.

Jeżeli z ekspertyzy (sporządzonej dla tzw. budynków starych) wynikać zaś będzie, że instalacja punktu ładowania zgodnie z wnioskiem nie jest możliwa, zarząd wspólnoty uprawniony jest do odmowy udzielenia zgody na zainstalowanie i eksploatację punktu ładowania (art. 12b ust. 8 Ustawy).