W połowie minionego roku, w toku indywidualnego zbierania głosów (miażdżącą przewagą, oddanych przez 80% członków wspólnoty) została podjęta uchwała wykluczająca podpisanie nowej umowy z firmą rozliczającą energię cieplną na podstawie pomierników i jednoc

Zasady rozliczania kosztów centralnego ogrzewania, podobnie jak innych mediów dostarczanych do nieruchomości wielolokalowej, określa ustawa z 10 kwietnia 1997 roku Prawo energetyczne. Przepisy w tym zakresie oczywiście przewidują przyjętą również w opisanej wspólnocie mieszkaniowej metodę rozdziału kosztów energii cieplnej według powierzchni poszczególnych lokali stanowiących własność członków wspólnoty. W przypadku energii cieplnej ustawa pozwala na przyjęcie różnych sposobów podziału i rozliczenia kosztów energii dostarczanej do lokali. Wspólnota mieszkaniowa uprawnione jest dokonać w tym zakresie wyboru. Zasady rozliczania kosztów zakupu ciepła zostały uregulowane w artykule 45a w/w ustawy. Na podstawie taryf przedsiębiorstwo energetyczne wylicza opłaty za dostarczone do nieruchomości ciepło. Do rozliczeń z dostawcą energii konieczne jest posługiwanie się urządzeniem pomiarowym, bowiem prawo energetyczne przewiduje, że budynki i grupy lokali muszą być wyposażone w ciepłomierze. Nie ma jednak takiego obowiązku dla poszczególnych lokali mieszkalnych. Przepisy wskazują na takie rozwiązanie jako preferowane, ale wskazuje się, że ciepłomierze instaluje się tam gdzie jest to techniczne wykonalne i opłacalne. W przypadku rezygnacji z ciepłomierzy lub urządzeń rozliczających dopuszczalne jest rozliczanie kosztów zakupu ciepła i jego rozdziału na poszczególne lokale mieszkalne i użytkowe na podstawie ich powierzchni lub kubatury. Opłaty uiszcza zatem właściciel lub zarządca budynku, a następnie, co oczywiste, opłaty naliczone odbiorcy są rozliczane w kwotach pobieranych od osób zamieszkujących lub użytkujących lokale, do których ciepło jest dostarczane, a nie są stroną umowy z przedsiębiorstwem energetycznym. Opłaty naliczane dyspo...