Wprowadzenie minimalnego zużycia centralnego ogrzewania w lokalach

Co radzi ekspert?

Z art.  45a ust. 4 ustawy prawo energetyczne wynika, iż wysokość opłat na pokrycie wspomnianych kosztów powinna być ustalana w taki sposób, aby zapewniała wyłącznie pokrycie ponoszonych przez odbiorcę kosztów zakupu ciepła, a wprowadzenie wybranej metody rozliczeń następuje w formie wewnętrznego regulaminu w przypadku wspólnoty mieszkaniowej w drodze uchwały. Zgodnie z art. 45a ust. 8 koszty zakupu ciepła rozlicza się w części dotyczącej ogrzewania, stosując metody wykorzystujące dla lokali wskazania ciepłomierzy, wskazania urządzeń wskaźnikowych niebędących przyrządami pomiarowymi w rozumieniu przepisów metrologicznych, wprowadzonych do obrotu na zasadach i w trybie określonym w przepisach o systemie oceny zgodności albo powierzchnię lub kubaturę tych lokali,  W ten sposób ustawodawca ograniczył katalog metod, jakie można zastosować w celu rozliczenia ciepła dostarczonego do budynku. Metody rozliczenia kosztów ciepła dostarczonego do lokalu należy więc stosować zgodnie z zaleceniami ustawodawcy zawartymi w treści art. 45a ust. 9 – które wyraźnie wskazują na osiągnięcie celu w postaci stymulowania zachowań energooszczędnych przy uwzględnieniu takich okoliczności jak położenie lokalu i jego sposób eksploatacji wynikający z odrębnych przepisów. Zatem jak z tego wynika jest możliwość zróżnicowania kosztów pomiędzy poszczególnymi lokalami, jednak tylko gdy ma to swoje uzasadnienie, np. lokal usługowy ma nieproporcjonalnie większą kubaturę w stosunku do metrów kwadratowych niż standardowa kubatura innych lokali w budynku.