Dzierżawa terenu

Podejmowanie decyzji w małej wspólnocie mieszkaniowej

Jeżeli liczba lokali wyodrębnionych i lokali niewyodrębnionych, należących nadal do dotychczasowego właściciela, nie jest większa niż siedem, w języku potocznym takie wspólnoty mieszkaniowe nazywa się małymi wspólnotami mieszkaniowymi. Mała wspólnota mieszkaniowa jest wspólnotą tylko z nazwy, bo nie ma żadnej formy organizacyjnej. Do zarządzania nie stosuje się ustawy o własności lokali, tylko przepisy Kodeksu cywilnego o współwłasności. W takiej wspólnocie mieszkaniowej nie ma więc uchwał ani całej procedury ich podejmowania i zaskarżania. Nie ma też obowiązku zwoływania zebrań, nawet tych rocznych. Poza tym nie ma zarządu. Zgodnie z Kodeksem cywilnym każdy z właścicieli zarządza nieruchomością, a właściciele podejmują decyzje w formie zgody na ich dokonanie. Do czynności zwykłego zarządu potrzebna jest zgoda większości współwłaścicieli liczona według wielkości udziałów. W razie braku takiej zgody każdy ze współwłaścicieli może żądać upoważnienia sądowego do dokonania czynności. Czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu wymagają zgody wszystkich współwłaścicieli (jednomyślność). W razie braku takiej zgody współwłaściciele, których udziały wynoszą co najmniej połowę, mogą żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeknie, mając na względzie cel zamierzonej czynności oraz interesy wszystkich współwłaścicieli. Ponadto, jeżeli w małej wspólnocie mieszkaniowej nie można uzyskać zgody większości współwłaścicieli w istotnych sprawach dotyczących zwykłego zarządu albo jeżeli większość współwłaścicieli narusza zasady prawidłowego zarządu lub krzywdzi mniejszość, każdy ze współwłaścicieli może wystąpić do sądu o wyznaczenie zarządcy przymusowego.

Umowa dzierżawy, najmu czy użyczenia

Umowa dzierżawy w świetle prawa cywilnego jest umową zawartą pomiędzy wydzierżawiającym a dzierżawcą, w której wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków, a dzierżawca zobowiązuje się płacić umówiony czynsz (art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego). Przedmiotem umowy dzierżawy mogą być rzeczy z natury lub przeznaczenia przynoszące pożytki. Jeśli chodzi o pożytki, można wyróżnić pożytki naturalne rzeczy w postaci płodów i innych odłączonych od niej części składowych, o ile według zasad prawidłowej gospodarki stanowią normalny dochód z rzeczy (np. owoce z sadu); pożytki cywilne jako dochody, które rzecz przynosi, na podstawie stosunku prawnego (np. czynsze); pożytki prawa w postaci dochodów, które prawo to przynosi zgodnie ze swym społeczno-gospodarczym przeznaczeniem (art. 53 i 54 k.c.). Umowa dzierżawy może być zawarta na dowolny czas oznaczony lub na czas nieoznaczony. Umowa dzierżawy ma charakter odpłatny, zatem elementem niezbędnym t...