Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu jest najsilniejszym rodzajem prawa do lokalu w spółdzielni mieszkaniowej. Prawo to określane jest jako dziwoląg prawny stworzony w latach 60-tych XX wieku tylko po to, aby nie przyznawać pełnej własności do mieszkań i mimo prób likwidacji istnieje do dnia dzisiejszego. Prawo to w odróżnieniu od lokatorskiego może należeć do kilku osób, jest dziedziczne, podlega egzekucji i może być zbyte. Zbycie tego prawa dla swej ważności wymaga formy aktu notarialnego. Przedmiotem zbycia może być też ułamkowa część, jednak pozostałym współuprawnionym przysługuje prawo pierwokupu, a umowa zbycia zawarta bezwarunkowo jest nieważna. Wynajmowanie lub oddawanie w bezpłatne używanie lokalu nie wymaga zgody spółdzielni, chyba że byłoby to związane ze zmianą sposobu korzystania z lokalu lub przeznaczenia. Dziedziczenie tego prawa następuje na zasadach ogólnych, z tym, że jeżeli prawo do lokalu przeszło na kilku spadkobierców, powinni oni, w terminie jednego roku od dnia otwarcia spadku, wyznaczyć spośród siebie pełnomocnika w celu dokonywania czynności prawnych związanych z wykonywaniem tego prawa. W razie bezskutecznego upływu tego terminu sąd w postępowaniu nieprocesowym wyznaczy przedstawiciela. Dopiero ustanowienie odrębnej własności lokalu, czyli nabycie prawa własności do lokalu daje pełnią praw do lokalu. Właściciel lokalu jest jednocześnie współwłaścicielem budynku i działki pod budynkiem, co docelowo umożliwia właścicielom lokali w budynku przejęcie od spółdzielni zarządzania budynkiem i odłączenie się od spółdzielni.
REKLAMA
Zgodnie z art.1714 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych na pisemne żądanie członka lub osoby niebędącej członkiem spółdzielni, któ...
Dalsza część jest dostępna dla użytkowników z wykupionym planem