Sposób obliczenia ceny za podgrzewanie ciepłej wody

Odpowiedź:

Zgodnie z art. 45a ust. 6 Prawa energetycznego właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego, jest odpowiedzialny za rozliczanie na poszczególne lokale całkowitych kosztów zakupu ciepła.  Co istotne, z brzmienia art.  45a ust. 4 Prawa energetycznego wynika, iż wysokość opłat na pokrycie wspomnianych kosztów powinna być ustalana w taki sposób, aby zapewniała wyłącznie pokrycie ponoszonych przez odbiorcę kosztów zakupu ciepła. Właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego musi dokonać wyboru metody rozliczania całkowitych kosztów zakupu ciepła na poszczególne lokale w tym budynku, tak aby wybrana metoda, uwzględniając współczynniki wyrównawcze zużycia ciepła na ogrzewanie, wynikające z położenia lokalu w bryle budynku przy jednoczesnym zachowaniu prawidłowych warunków eksploatacji budynku określonych w odrębnych przepisach, stymulowała energooszczędne zachowania oraz zapewniała ustalanie opłat w sposób odpowiadający zużyciu ciepła na ogrzewanie i przygotowanie ciepłej wody użytkowej.  Wprowadzenie wybranej metody rozliczeń następuje w formie wewnętrznego regulaminu (w przypadku wspólnoty mieszkaniowej w drodze uchwały  gdyż jest to czynność przekraczająca zwykły zarząd więc przyjęcie regulaminu nie mieści się w kompetencjach zarządu, który może podejmować samodzielnie tylko czynności zwykłego zarządu. Zgodnie z art. 45a ust. 8 Prawa energetycznego koszty zakupu ciepła rozlicza się w części dotyczącej ogrzewania, stosując metody wykorzystujące dla lokali wskazania ciepłomierzy, wskazania urządzeń wskaźnikowych niebędących przyrządami pomiarowymi w rozumieniu przepisów metrologicznych, wprowadzonych do obrotu na zasadach i w trybie określonym w przepisach o systemie oceny zgodności albo powierzchnię lub kubaturę tych lokali, natomiast dla wspólnych części budynku wielolokalowego powierzchnię lub kubaturę tych części odpowiednio w proporcji do powierzchni lub kubatury zajmowanych lokali.

W ten sposób ustawodawca ograniczył katalog metod, jakie można zastosować w celu rozliczenia ciepła dostarczonego do budynku. Metody rozliczenia kosztów ciepła dostarczonego do lokalu należy więc stosować zgodnie z zaleceniami ustawodawcy zawartymi w treści art. 45a ust. 9 Prawa energetycznego – które wyraźnie wskazują na osiągnięcie celu w postaci stymulowania zachowań energooszczędnych przy uwzględnieniu takich okoliczności jak położenie lokalu i jego sposób eksploatacji wynikający z odrębnych przepisów. O ile więc katalog metod rozliczenia kosztów ciepła dostarczonego do indywidualnych lokali należy uznać za katalog zamknięty, o tyle brak jest przeszkód do stosowania tych metod w sposób uwzględniający specyfikę energetyczną konkretnego lokalu poprzez choćby zastosowanie odpowiednich współczynników korekcyjnych. Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 3 sierpnia 2010 roku sygn. akt VI ACa 816/09 stwierdził, iż Prawo energetyczne nie zabrania podziału kosztów ogrzewania lokali na opłaty stałe i zmienne.